Η Υφαντική τέχνη
Η υφαντική χαρακτηρίζει τον χώρο της Ηπείρου, αποτελώντας μέρος της ταυτότητάς της που τη συνδέει με την πολιτιστική κληρονομιά του Ζαγορίου. Πρόκειται για μια μορφή λαϊκής τέχνης συνυφασμένης με την ίδια τη ζωή και την καθημερινότητα του τόπου, η οποία πέρασε από γενιά σε γενιά. Τα ίδια τα παλαιότερα υφαντά παρέχουν άμεσες πληροφορίες για τις τεχνικές, το παιχνίδι των χρωμάτων, τα μοτίβα και τα υλικά που χρησιμοποιούνται. Το υφαντό συνδέει τη λαογραφία με την ιστορία, σηματοδοτώντας την οικονομία και το κοινωνικό γίγνεσθαι ενός συγκεκριμένου τόπου σε ορισμένες χρονικές περιόδους.
Η χρήση του αργαλειού έδινε συχνά αυτονομία στο σπιτικό και κάλυπτε βασικές ανάγκες διαβίωσης της οικογένειας ενώ αποτελούσε και πηγή ενίσχυσης της οικιακής οικονομίας. Απεικονίζεται δε, με τον καλύτερο τρόπο η φαντασία, η δημιουργικότητα αλλά και η παραδοσιακή τεχνική της υφάντρας του τόπου.
Οι κάτοικοι της Ηπείρου είναι οι κλειδοκράτορες και οι συνεχιστές μιας μακραίωνης πολιτιστικής και πολιτισμικής παράδοσης.
Στο Μονοδένδρι λειτουργεί από το 1979 το Ριζάρειο Χειροτεχνικό Κέντρο και δραστηριοποιείται στο χώρο της Υφαντικής, λειτουργώντας ανελλιπώς μέχρι σήμερα. Είναι κληροδότημα των εθνικών ευεργετών Μάνθου και Γεωργίου Ριζάρη και λειτουργεί στη γενέτειρά τους.
Η λειτουργία του Ριζάρειου Χειροτεχνικού Κέντρου αποσκοπεί στην ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς του Ζαγορίου, αξιοποιώντας στοιχεία του τόπου, που είναι ακόμα ενεργά.
Η ανάδειξη της υφαντικής σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο συμβάλλει στην τοπική ανάπτυξη, ενώ παράλληλα μπορεί να αποτελέσει πρόταση για εναλλακτικές μορφές τουρισμού. Η προσπάθεια αυτή ενίσχυσε και τον φάκελο ανάδειξης της πολιτιστικής ταυτότητας της περιοχής, προς την UNESCΟ, η οποία και οδήγησε στην ένταξή της περιοχής του Ζαγορίου στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς